دوستان همواره می گویند با مباحث مطرح شده به خوبی متوجه حقانیت دین و دستورات آن می شویم ولی چرا نمی توانیم نتیجه ی لازم را بگیریم و «دانایی» هایمان به «دارایی» تبدیل نمی شود؟ مباحثی که در پیش رو دارید راهی است جهت تحقق امر فوق، تا إن شاءالله وارد عالَم قلب شویم و از دینداری خود میوه های شیرین بچینیم.
وقتی دل انسان راه نیفتد و گرفتار باشد، عقل او که از جلوه های دل اوست، گرفتار است و نمی تواند کار خود را درست انجام دهد و حق و باطل را درست تشخیص دهد. متأسفانه آن طور که باید و شاید در موضوع دل و قواعد آن کار نمی شود و از اسرار عمیق آن که ما را متوجه راه های ناگشوده می کند، محروم هستیم. در مباحثی که پیش رو دارید روشن می شود که غفلت از دل همان جهل به خود است، همان تذکری که امام الموحدین فرمودند: «مَنْ جَهِلَ نَفْسَهُ کَانَ بِغَیْرِ نَفْسِهِ أَجْهَل» کسی که به خود جاهل است به غیر خود جاهل تر است.
در این کتاب سعی شده راه های عملی ورود به عالم قلب نشان داده شود تا از طریق قلب بتوان به عوالم غیب و ملکوت نزدیک شد و از انوار آن عالم بهره مند گشت.